குடும்ப கூத்து பாகம் 1

தகாத உறவுக் கதை படிக்காத வர்கள் படிக்க வேண்டாம்
 அப்பாவுக்கு இறுதிச்சடங்கு நல்லபடியாக நடந்து முடிந்தது. நான் எனது உடைகளை பெட்டியில் எடுத்து வைத்துக் கொண்டு இருந்தேன். மாலை ஆறு மணிக்கு சென்னைக்கு ரயில். எல்லா உடைகளையும் எடுத்து வைத்து பெட்டியை மூடிய போது சித்தி அறைக்குள் நுழைந்தாள். சித்தி... அப்பாவின் இரண்டாவது மனைவி. பெயர் அமிர்தவல்லி. உள்ளே நுழைந்தவளை நான் நிமிர்ந்து பாத்தேன். அவ ளது முகம் மிகவும் வாடிப்போய் இருந்தது.
 "கெளம்பிட்டியா அசோக்?" என்று மெல்லிய குரலில் கேட்டாள் சித்தி.
 "ம்ம்ம். ஆறு மணிக்கு ட்ரெயின் சித்தி"
 சித்தி அதற்கு மேல் எதுவும் பேசாமல் கொஞ்ச நேரம் அமைதியாய் நின்றிருந்தாள். எதையோ கேட்க நினைப்பவள், அதை சொல்ல முடியாமல் தவிப்பது போல காட்சியளித்தாள். நான் முள் மேல் நிற்பவன் போல பொறுமையில்லாமல் தவித்துக் கொண்டு இருந்தேன். அவள் முகத்தையே பார்த்துக் கொண்டு இருந்தேன். பார்க்க பார்க்க அவள் மேல் வெறுப்பு கூடிக் கொண்டே போனது. அவள் மேல் கொலை வெறி வந்தது. அவள் சீக்கிரம் அந்த இடத்தை காலி செய்தால் பரவாயில்லை என்று தோன்றியது.
 "என்ன விஷயம் சித்தி? எதுவோ சொல்ல நெனச்சுட்டு ஒன்னும் சொல்லாம நிக்கிறீங்க?"
 "அது.... அது....." சித்தி தயங்கினாள்.
 "சொல்லுங்க...."
 "அது... உன்கிட்ட எப்படி கேக்குறதுன்னு தெரியலைடா தம்பி... அது.. அது வந்து..."
 நான் எரிச்சலானேன்.
 "என்ன விஷயம்னு சீக்கிரம் சொல்லுங்க.. எனக்கு கொஞ்சம் வேலை இருக்கு" என்று எரிச்சலாகவே கூறினேன். சித்தி மேலும் சிறிது தயங்கிவிட்டு பின் மெதுவாக கேட்டாள்.
 "நானும் உன்கூட மெட்ராஸ் வந்துடவா அசோக்?"
 சித்தி அப்படி கேட்டதும் என் மனதில் ஒரு மயான அமைதி. அவள் இப்படி கேட்பாள் என நான் சற்றும் எதிர்பார்க்கவில்லை. இந்த உலகத்திலேயே எனக்கு பிடிக்காத நபர் எனது சித்திதான். அவளை அழைத்து என் வீட்டில் வைத்துக் கொள்வதா? எனக்கு சிரிப்புதான் வந்தது. பழைய நினைவுகள் ஒன்றன் பின் ஒன்றாய் என் மனதில் மின்னல் போல வெட்டின.
 அப்போதெல்லாம் எங்கள் ஊரிலேயே என்னுடைய அப்பாதான் மிகப் பெரிய பணக்காரர். தோப்பு தொறவு என ஏகப்பட்ட சொத்து. அந்த சொத்துக்களெல்லாம் இப்போது போன இடம் தெரியவில்லை. தொலைத்தவள் இதோ எதிரில் நிற்கிறாள். நான் என் அப்பா அம்மாவுக்கு ஒரே பிள்ளை. ரொம்ப செல்லம். நான் கேட்டதெல்லாம் கிடைக்கும். மூன்று பெரும் மிக மகிழ்ச்சியான வாழ்க்கை வாழ்ந்து கொண்டு இருந்தோம். மிகவும் சந்தோஷமாக இருந்த எங்கள் வாழ்க்கையில் புயலாய் நுழைந்தாள் இந்த அமிர்தவல்லி. எங்கள் வீட்டு மாட்டு தொழுவத்தில் சாணி அள்ளிக் கொண்டு இருந்தவள், கூடிய விரைவில் எங்கள் வீட்டுக்கே எஜமானி ஆகிப் போனாள். அப்பாவை தன் மாய வலையில் வீழ்த்தி அவர் கையால் இரண்டாம் தாரமாக தாலி வாங்கிக் கொண்டாள்.
 அதன்பிறகு எங்கள் வீட்டில் அவள் வைத்ததுதான் சட்டமாக இருந்தது. நானும் அம்மாவும் தினம் தினம் இவளுடைய கொடுமைகளை அனுபவித்து வந்தோம். அப்பா எதையும் கண்டு கொள்வது கிடையாது. அவருடைய கண்களை அமிர்தவல்லி மீது இருந்த மோகம் மறைத்து இருந்தது. கண்ணிருந்தும் அப்பா குருடராகிப் போக, அதனால் அதிகம் பாதிக்கப்பட்டது அம்மாவும் நானும்தான். அப்பாவின் அலட்சியம் அம்மாவின் பாதி உயிரை எடுத்தது. அமிர்தவல்லியின் அராஜகம் அம்மாவின் மீதி உயிரையும் குடித்தது. எனக்கு பதினோரு வயது இருக்கும்போதே அம்மா நிம்மதியாய் உயிரை விட்டாள்.
 அம்மா இறந்தபிறகு எனது நிலைமை மோசமானது. சித்திக்கு ஒரு பெண் குழந்தை பிறந்த பிறகு எனது நிலைமை ரெண்டு மடங்கு மோசமானது. சித்தி என்னை ஒரு வேலைக்காரன் போல நடத்த ஆரம்பித்தாள். தனது கொடூர முகத்தை ஒன்றும் அறியாத பிஞ்சான என்னிடம் காட்டினாள். தோப்பில் தேங்காய் காணாமல் போய் விட்டது. நான்தான் திருடி விற்று இருப்பேன் என, என்னை எங்கள் ஊரின் எல்லா தெருவிலும் விரட்டி விரட்டி அடித்தாள். பசிக்கிறது என, கூட ஒரு தோசை ஒரு நாள் கேட்டேன், ஒரு நாள் முழுக்க சாப்பாடு போடாமல் பட்டினி போட்டாள். அவளுடைய பெண்ணின் விளையாட்டு பொருளை நான் எடுத்து விளையாடிவிட்டேன் என்று, தொடையில் சூடு வைத்தாள். இன்னும் அந்த தழும்பு ஆறாமல் இருக்கிறது.
 ஒரு நாள் அவளுக்கு வெந்நீர் போட சொன்னாள். போட்டு கொல்லையில் கொண்டு போய் வைத்தேன். சூடு அதிகமாக இருந்ததாம். மூங்கில் பிரம்பால், நான் மூச்சு திணற திணற அடித்தாள். எனக்கு ஜன்னி கண்டது. ஒரு வாரம் படுத்த படுக்கையாய் இருந்தேன். அப்பாவுக்கு அப்போதுதான் லேசாக உரைக்க ஆரம்பித்தது. எங்கே சித்தி என்னை அடித்தே கொன்று விடுவாளோ என்று பயந்தார். ஒரு நல்ல காரியம் செய்தார். என்னை வெளியூருக்கு அனுப்பி ஹாஸ்டலில் தங்கி படிக்க வைத்தார். சித்தியின் கொடுமைகளில் இருந்து எனக்கு விடுதலை அளித்தார். நான் மெல்ல மெல்ல சித்தியை மறந்து படிப்பில் கவனம் செலுத்த ஆரம்பித்தேன்.
 ஹாஸ்டலுக்கு சென்ற பிறகு, நான் ஊருக்கு வருவதே இல்லை. வருடம் ஒரு முறை கோடை விடுமுறைக்கு ஊருக்கு வருவதோடு சரி. அப்போதும் வீட்டிலேயே இருக்க மாட்டேன். நண்பர்களுடன் ஊர் சுற்றிக் கொண்டு இருப்பேன். சித்திதான் காரணம். எனக்கு அவள் முகத்தை பார்ப்பதே பிடிக்கவில்லை. சித்தி என்றதும் ஒரு அரக்கியின் முகம்தான் எனக்கு நினைவுக்கு வரும். அந்த அளவு வெறுப்பு. அப்பாவுக்கு என்னுடைய மனம் புரிந்து இருந்தது. எதுவும் சொல்ல மாட்டார். அவருக்கு என் மேல் பாசம் இருந்தது. ஆனால் காட்டிக் கொண்டது இல்லை. எனக்கு அவர் மேல் மதிப்பு இருந்தது. ஆனால் பாசம் இல்லை. இதோ.. அவருடைய மரணம் கூட என்னை பெரிய அளவில் பாதிக்கவில்லை.
 பட்டப் படிப்பு முடிந்து சென்னைக்கு வேலை தேடிப் போனேன். ஒரு மாதத்திலேயே நல்ல வேலை கிடைத்தது. கை நிறைய சம்பளம். ஊருக்கு வருவதை அடியோடு நிறுத்திக் கொண்டேன். எல்லாம் இவளின் முகத்தில் விழிக்க விருப்பமில்லாமல்தான். இவளுடைய பெண் யமுனாவின் கல்யாணத்துக்கு கூட வரவில்லை. எப்போதாவது அப்பாவுடன் போனில் பேசுவதோடு சரி. சொத்து எல்லாம் யமுனாவின் வீட்டுக்காரர் பெயருக்கு கொஞ்சம் கொஞ்சமாக மாறுவதை அப்பா அழுதுகொண்டே சொல்வார். நான் உணர்ச்சி இல்லாமல் கேட்டுக் கொள்வேன். கவலை மனதை அரிக்க, இதோ இப்போது அப்பாவும் மண்டையை போட்டு விட்டார். எல்லாவற்றிற்கும் காரணம் இதோ எதிரில் நிற்கும் இந்த ராட்சசிதான். குதூகலாமாய் இருந்த குருவிக் கூட்டை குண்டு வைத்து தகர்த்த பாதகத்தி. இவளை எப்படி என்னுடன் வைத்துக் கொள்வது?
 "அதெல்லாம் சரியா வராது சித்தி.. நீங்க இங்கேயே இருங்க"
 "வீடு யமுனா வீட்டுக்காரர் பேர்ல இருக்குது தம்பி.. அவர் அடுத்த வாரம் இங்க குடி வர்றார்"
 "அப்போ யமுனா கூட இருந்துக்குங்க"
 "அ...அவ வீட்டுக்காரர் அதுக்கு ஒத்துக்கலை..."
 நான் சித்தியை ஏறிட்டு பார்த்தேன். அவள் கண்களில் இருந்து லேசாக கண்ணீர் உற்பத்தியாக ஆரம்பித்து இருந்தது. அழுகிறாயா...? நன்றாக அழுடி தேவடியா.. என்னை எவ்வளவு அழ வைத்திருப்பாய்? எப்படி எல்லாம் துடிக்க வைத்தாய்? இப்போது நீ அழுகிறாயா? நன்றாக அழு. என் மனதில் அவள் மேல் துளி இரக்கமும் வரவில்லை. மாறாக ஒரு வித குரூர சந்தோஷமே வந்தது. என்னை கொடுமைப்படுத்திய ராட்சசி, கண்ணீர் விட்டு நிற்க எனக்கு மனதுக்கு இதமாக இருந்தது. அவளிடம் அலட்சியமாக சொன்னேன்.
 "அதுக்கு என்னை என்ன பண்ண சொல்றீங்க? சொத்தெல்லாம் அவர் பேருக்கு எழுதி வச்சீங்கல்ல...? அவர்கிட்ட போய் கேளுங்க"
 "அவர்கிட்ட கெஞ்சிப் பாத்துட்டேண்டா தம்பி.. கொஞ்சம் கூட ஈவு இரக்கம் இல்லாதவரா இருக்காரு. எக்கேடோ கெட்டு ஒழின்னு சொல்றார்"
 எனக்கு சிரிப்பாக வந்தது. ஈவு இரக்கத்தை பற்றி யார் பேசுவது? அதற்கு என்ன அர்த்தம் என்றாவது உனக்கு தெரியுமாடி தேவடியா? அதில் கடுகளாவது எனக்கு காட்டியிருப்பியாடி வேசி முண்டை?
 "அப்போ அவர் சொல்ற மாதிரியே பண்ணுங்க.. எக்கேடோ கெட்டு..? என்கூட எல்லாம் உங்களை வச்சுக்க முடியாது"
 "அ.....அசோக்..."
 "என் முடிவை சொல்லிட்டேன். நீங்க கெளம்பலாம். எனக்கு வேலை இருக்கு"
 "அசோக்.. அப்படியெல்லாம் சொல்லாதடா தம்பி. நீயும் இப்படி சொன்னா, சித்தி எங்கடா போவேன்?"
 "எங்கவேணா போங்க. நான் சொன்னா சொன்னதுதான். இடத்தை காலி பண்ணுங்க" நான் இரக்கமே இல்லாமல் சொன்னேன்.
 "அசோக்.. நீ ஏன் இப்படி சொல்றேன்னு எனக்கு புரியுது. சின்ன வயசுல நான் உன்கிட்ட நடந்துக்கிட்டதை எல்லாம் மனசுல வச்சுக்கிட்டு இப்படி பேசுற. சித்தி ஏதாவது தப்பு பண்ணி இருந்தா என்னை மன்னிச்சுடுடா தம்பி. என்னை இங்க மட்டும் விட்டுட்டு போயிடாதடா"
 எனக்கு சுர்ரென்று கோபம் வந்தது. எல்லா கொடுமைகளையும் செய்துவிட்டு இப்போது மன்னிப்பு கேட்கிறாள், மானங்கெட்ட தேவடியா.
 "மன்னிக்கிறதா..? மன்னிச்சுடுன்னு ஒரு வார்த்தைல சொல்லிட்டா, எல்லாம் மாறிப் போயிடுமா? நீங்க எனக்கு பண்ணுன கொடுமை எல்லாம் எத்தனை ஜென்மம் எடுத்தாலும் எனக்கு மறக்காது சித்தி. உங்க நேரத்தை வேஸ்ட் பண்ணாதீங்க. வேற என்ன பண்ணலாம்னு யோசிங்க. கெளம்புங்க"
 "அசோக்.. அசோக்... அப்படி மட்டும் சொல்லாதடா.. நீ என்னை கூட்டிட்டு போகலைன்னா, பிச்சை எடுக்குறதை தவிர எனக்கு வேற வழியில்லை. சித்தி மேல கொஞ்சம் கருணை காட்டுடா.. உன் காலை புடிச்சு கேக்குறேன்"
 சித்தி சொல்லிக் கொண்டே எனது கால்களில் பட்டென்று விழுந்தாள். நான் பதறிப் போய் பின்னால் நகர்ந்து கொண்டேன்.
 "ஐயோ... என்ன இது….? கால்ல எல்லாம் விழுந்துகிட்டு.. எந்திரிங்க... எந்திரிங்கன்னு சொல்றேன்ல"
 நான் சொன்னதும் சித்தி எழுந்து கொண்டாள். கண்களை துடைத்துக் கொண்டு என் எதிரில் நின்றவளை நான் வெறுப்போடு பார்த்தேன். வெட்கங்கெட்ட வேசி முண்டை… அவளை பார்க்க பார்க்க என் மனதில் ஒரு கொடூர திட்டம் மெல்ல அரும்பு விட ஆரம்பித்தது. எனக்குள் தூங்கி கிடந்த மிருகம் சிலிர்த்துக் கொண்டு விழித்தது.
 சித்திக்கு நாற்பது வயதுதான் இருக்கும். மாநிறத்தில் இருப்பாள். இந்த வீட்டுக்கு வந்தபோது ஒல்லியாக வந்தவள், இப்போது உட்கார்ந்து உட்கார்ந்து தின்று நன்றாக கொழுத்துப் போய் இருந்தாள். காற்றடைத்த பலூன் போல முலைகள். இரண்டு இன்ச் தடிமனிற்கு இடுப்பில் பெரிய டயர். ரெண்டு புறமும் பூசணிக்காயை பிளந்து வைத்தது போல பெரிய குண்டி கோளங்கள். ஒரு சாயலில் மலையாள பிட்டு பட புகழ் ஷகீலா மாதிரியே இருந்தாள். பெரிய அழகி என்று சொல்ல முடியாவிட்டாலும், அவள் முகத்தில் ஒரு வித கவர்ச்சி இருந்ததை என்னால் உணர முடிந்தது. தேவடியாள்களுக்கே உரித்தான ஸ்பெஷல் கவர்ச்சி. அந்த கவர்ச்சிதான் அப்பாவை மயக்கியது போலும்.
 அப்பாவை மயக்கிய அந்த கவர்ச்சி இப்போது எனக்குள் இருந்த கொடூர அரக்கனை உசுப்பி விட்டது. இவளை சென்னைக்கு அழைத்து சென்று நமக்கு அடிமையாக வைத்துக் கொண்டால் என்ன? சாதாரண அடிமையாக இல்லை.. செக்ஸ் அடிமையாக. இவளை அடித்து கொடுமைப் படுத்தி, அதில் சுகம் கண்டால் என்ன? இவளுடைய வாய் வலிக்க வலிக்க அதில் பூலை விட்டு ஆட்டினால் என்ன? நினைக்கும் போதெல்லாம் இவளுடைய புண்டையை கிழித்து இவளை துடிக்க வைத்தால் என்ன? இவளை நாய் போல் ஓத்து, வாய் நிறைய விந்து பீச்சினால் என்ன? நினைத்து பார்க்கவே எனக்கு ஜிவ்வென்று இருந்தது. நான் சித்தியின் கண்களை கூர்மையாக பார்த்துக் கொண்டே சொன்னேன்.
 "சரி.. நான் கூட்டிட்டு போறேன். ஆனா ஒரு கண்டிஷன்"
 "என்னன்னு சொல்லுடா தம்பி.. நான் உன் காலுக்கு செருப்பா இருப்பேன்"
 "எனக்கும் அதுதான் வேணும். நீ எப்பவும் என் காலுக்கு கீழதான் இருக்கணும். என் இஷ்டப்படிதான் நடந்துக்கணும். நடந்துக்குவியா..?
 "ந....நடந்துக்குறேண்டா.." என்றாள் சித்தி, கொஞ்சம் பயம் கலந்த குரலில்.
 "நான் உன்னை எப்ப வேணாலும் என்ன வேணாலும் பண்ணுவேன். சம்மதமா..?"
 "ச...சரிடா... அ...அசோக்" இப்போது சித்தியின் குரலில் ஒரு வித கிலி தெரிந்தது.
 "என்ன வேணா......லும்" நான் சித்தியின் பருத்த முலைகளை முறைத்தவாறே மீண்டும் ஒருமுறை அழுத்தி சொன்னேன்.
 சித்தி என்னுடைய பார்வை சென்ற இடத்தை பார்த்து திகைத்தாள். என்னுடைய முழு திட்டத்தையும் சித்தி அந்த பார்வையில் உணர்ந்து கொண்டாள். வெளியே தெரிந்த தன் கொங்கைகளை மாராப்பால் மறைத்துக் கொண்டாள். கொஞ்ச நேரம் எதுவும் பேசாமல் தலையை குனிந்தவாறு இருந்தவள், பின்பு மெல்ல சொன்னாள்.
 "எனக்கு சம்மதம்டா தம்பி.. என்னை உன்கூட கூட்டிட்டு போ"
 என் முகத்தில் வெற்றிப் புன்னகை தவழ்ந்தது. வாடி... வா... உன் மேல் இருக்கும் ஆத்திரம் அத்தனையும் உன்னை அணுஅணுவாய் சித்திரவதை செய்து ஆற்றிக் கொள்ளப் போகிறேன். நீ நினைத்தே பார்த்திராத காம கொடுமைகளுக்கு தயாராகிக்கொள். கிழியப் போகும் புண்டையை கடைசியாய் ஒருமுறை பார்த்துக்கொள்.
 "ஓகே.!! போ.. போய் கெளம்பு.. அஞ்சரைக்கு வீட்டை விட்டு கெளம்பணும்"
 நான் சொன்னதும் சித்தி திரும்பி நடக்க ஆரம்பித்தாள். நான் அவள் திரும்பி நடக்கையில் குலுங்கிய குண்டியை கொலைவெறியோடு பார்த்துக் கொண்டு இருந்தேன். அஞ்சரைக்கு யாரிடமும் சொல்லிக் கொள்ளாமலேயே நானும் சித்தியும் கிளம்பினோம். ஆறு ஐந்துக்கு ரயில் வந்தது. ரயிலில் நான் எதிர்பார்த்ததற்கு மாறாக சித்தி எந்த கவலையும் இல்லாமல் சீக்கிரமே தூங்கிப் போனாள். நான் அவளது பெண்மை அங்கங்களை ரசித்தபடி நெடுநேரம் விழித்து இருந்தேன். அந்த அங்கங்கள் நாளையில் இருந்து என்னிடம் என்ன பாடு படப் போகின்றனவோ?
 சென்னையில் நான் வசிப்பது பழவந்தாங்கலில். ரயில்பாதையை ஒட்டியிருக்கும் ஒரு அடுக்கு மாடி குடியிருப்பில் இருக்கிறது எனது வாடகை வீடு. டபுள் பெட்ரூம் வீடு. ஓரளவு வசதியான வீடு. வீட்டுக்கு தேவையான எல்லா பொருட்களும் வாங்கிப் போட்டிருக்கிறேன். கல்யாணம் பண்ணி குடித்தனம் நடத்த தயாராய் இருக்கிறது வீடு. நாங்கள் வீட்டை அடைந்தபோது மணி ஏழு ஆகியிருந்தது. எனக்கு உடலெல்லாம் கசகசவென இருக்க பாத்ரூமுக்குள் புகுந்து கொண்டேன். பயண களைப்பு தீர வெந்நீரில் குளித்தேன். குளிக்கும்போதே சித்தியை எப்படி எப்படி எல்லாம் சித்திரவதை செய்து அனுபவிக்க வேண்டும் என்று யோசித்துக் கொண்டிருந்தேன்.
 நான் குளித்துவிட்டு வந்ததும் சித்தி பாத்ரூமுக்குள் சென்றாள். நான் சிகரெட் பாக்கெட்டும் ஆஷ்ட்ரேயும் எடுத்துக் கொண்டு டிவி முன்னால் அமர்ந்தேன். ஒரு அரை மணி நேரம் கழித்து சித்தி வெளிப்பட்டாள். சந்தன நிற சேலையில் புதுமலராய் ஜொலித்தாள். ஐந்து வயது குறைந்தவள் போல தெரிந்தாள். ஹாலுக்கு நடந்து வந்தவள், எனக்கு எதிரே கிடந்த சோபாவில் வந்து அமர்ந்தாள். அவளிடம் இருந்து கும்மென்று ஒரு வாசனை வந்து என் மூக்கை தாக்கியது.
 "எழுந்திரு.." என்றேன் நான் சித்தியை பார்த்து.
 "என்னடா.. தம்பி..?"
 சித்தி எதுவும் புரியாமல் விழித்துக் கொண்டே எழுந்து நின்றாள். நான் சோபாவில் சாய்ந்து கொண்டேன். என் எதிரே நிற்கும் சித்தியின் கொழு கொழு அழகை ரசித்தேன்.
 "சேலை புதுசா..?" என்றேன்.