தோப்பு பாட்டி

காலேஜ்ல முதல் வருஷம் முடிஞ்சி சம்மர் வெகேஷன். கிராமத்துல எங்க மாந்தோப்பு ஒண்ணு இருக்கு. அதுல உள்ள காட்டேஜுல தங்கி நாலஞ்சி நாள் சுத்தமான காத்த சுவாசிக்கணும்னு போனேன். போய்ச் சேர்ந்த மறுநாள் காலைல காத்தாட தோப்புல நடந்துகிட்டிருக்கேன். ஒரு மாமரத்துல ஏகப்பட்ட பழங்கள். தளதளன்னு கனிஞ்சி தொங்குது. கும்முனு வாசனை. உடனே பறிச்சி திங்கணும்னு ஆசையத் தூண்டுது.

எம்பிப் பாத்தேன். முடியலை. அடிமரத்த அணைச்சிகிட்டு ஏறினா அந்தக் கிளைக்கு கீழே போய் பழத்துக்கு அடிபடாம பறிச்சுக்கலாம். மரத்தை அணைச்சிகிட்டு பரபரன்னு ஏறிப் பாக்கறேன். இன்னும் கொஞ்சம், இதோ அந்தக் கிளைக்கு அடிக் கிளைய பிடிச்சாச்சி.
“சாமி, பத்திரம். அங்க நெறைய கொள்ளி எறும்பு புத்து இருக்கு. பாத்து ஏறுங்க.” என்று ஒரு பெண்குரல்.“ ஆனா அவ சொல்றதுக்கு முந்தியே நான் அந்த எறும்புப் புத்து மேல ஏறி மேல்கிளைய ரீச் செய்யப்பாக்குறேன். ‘அய்யோ’ , கொள்ளி எறும்பு உடம்பு பூரா ஏறிக்கிடுத்து. தொப்புனு கீழ குதிச்சு எறும்பல்லாம் தட்டிவிடப் பாக்கிறேன். ஊஹூம், கண்ட எடத்துலயும் எறும்புகள் போய்ப் புகுந்துகிட்டு மேயுது. முகத்துல இருக்கறத தட்டிவிடறேன், என் கைலயே கடிக்குது. ஒவ்வொரு கடியும் தேள் கொட்டறமாதிரி சுருக் சுருக்குன்னு .வலி உசிர்போவுது. பனியன கழட்டி எறியறேன். கைலியக் கழட்டி உதறி அதாலயே ஒடம்பு பூராவையும் தொடைக்கிறேன். ஜட்டிக்குள்ள சில எறும்புகள் பூந்துகிட்டு பூளக் கடிக்குது. அப்பதான் அந்த எச்சரிக்கை குடுத்த பெண் அங்க வந்தா.
“என்ன சாமி, அங்க கடிக்குதா? கொள்ளி எறும்பு கடிச்சா அந்த எடமே வீங்கிக்குமே? இங்க காட்டுங்க.” என் சுண்ணியின் தண்டிலிருந்த எல்லா எறும்பையும், கொட்டையச் சுத்தி முடிகளுக்கு நடுவுல பூந்துகிட்டிருக்க எறும்புகளையும் தேச்சி எறியறா. “இன்னும் எங்கயோ ஒரு எறும்பு கடிக்குது, எங்கேன்னு தெரியலையே”-ன்னு முனகறேன். அவ என் பூளைப் புழுத்தி. அந்த முனைதோலுக்குள்ள ஒளிஞ்சிகிட்டு கடிக்கிற எறும்பைக் கண்டுபிடிச்சி நசுக்கிபோடறா.

சுண்ணிபூரா ஒரே ரணம் மாதிரி செவந்து கெடந்தது. நான் கொஞ்சம் எதமா இருக்கட்டும்னு என் எச்சிய கையில எடுத்து அதும்மேல தடவரேன். “ஆமா, எச்சில் பட்டா ரணம் ஆறும்னு சொல்வாங்களே” அப்படின்னு அந்தப் பொண்னு என் சுண்னிய நக்க ஆரம்பிச்சா. அப்புறம் அத வாயில உட்டு நாக்கால டைரெக்டா எச்சில் படுத்தறா. எறும்பு கடிச்ச வலிய மீறி இப்ப என் சுண்ணி வெறைச்சிகிட்டு அவ வாயில ஆட்டம் போடுது. அவ தலைய அமுக்கிப் பிடிச்சிகிட்டு என் சுண்ணியால அவ வாய்க்குள்ள குத்தத் தொடங்கறேன். “ஊம்புடி, நல்லா ஊம்பு, ஊம்பு”-ன்னு சொல்லிகிட்டே அவ தொண்டை வரைக்கும் போறமாதிரி என் சுண்ணிய அழுத்தறேன்.
ஆரம்பத்துல தன் தலைய என் பிடியில விடுவிச்சிக்க ட்ரை செய்த அந்தப் பொண்ணு பிறகு தானாவே தன் வாயை முன்னும் பின்னுமா நகத்தி ஊம்ப ஆரம்பிச்சா. யாரோ தெரியாது – ஆனா நல்லாவே ஊம்பினா. பத்து நிமிஷம் தான் – என் சுண்ணிலயிருந்து கஞ்சி கழண்டு அவ அடித்தொண்டையில பாஞ்சிச்சி. அவ க்ஹ்க்ஹ்க்ஹ்க்ஹ்க்ஹ்னு பொறையேறி, வாயை வெளிய இழுத்து காறித்துப்பினா. ‘ஏங்க, கொஞ்சம் சொல்லக்கூடாதா? சோக் ஆகாம ஊம்பியிருப்பேனில்ல?”

“எறும்புக்கடிக்கு ஊம்பல் வைத்தியம் செய்ததுக்கு தேங்க்ஸ். நீ யாரு? எங்க தோப்புக்குள்ள இந்த நேரத்துக்கு எதுக்கு வந்தே? அத சொல்லு.”

“எங்க பாட்டிதான் அனுப்பினாங்க, ‘சின்ன ஐயா தோப்புக்குள்ள போயிருக்காரு. நீ போய் கொள்ளி எறும்பு புத்துபக்கம் போவாம கூட இருந்து பாத்துக்கோ. அப்புறம் நம்ம எடத்துக்கு நாஸ்தா துண்ண கூட்டிக்கினு வா’-ன்னு சொல்லி அனுப்பிச்சாங்க. வாரிங்களா அய்யா, டிபன் சாப்பிடப் போகலாம்” என்று அழைச்சா. “ஓஹோ, நீ ஜனகம்மா பேத்தியா? நைட் வந்தப்ப நான் உன்னைப் பாக்கலியே?”
“எனக்கு ப்ளஸ் 1 முடிஞ்சி நேத்துதான் லீவு தோடங்கிச்சி. நான் இங்க வரும்போது லேட்டாயிடிச்சி. நீங்க சாப்பிட்டுட்டு காட்டேஜுக்குப் போய் படுத்துட்டீங்க. சரி வாங்க எங்க எடத்துக்குப் போகலாம். பாட்டி காத்துகிட்டிருப்பாங்க.” அவங்க எடம்ங்கறது தோப்பு ஓரத்துல கேட் பக்கத்துல இருக்க ஒரு சின்ன வீடு. தோப்ப பாத்துக்கறதுக்காக கேர்-டேகர் (care-taker) போட்டு அதுக்காக அல்லாட் செய்த க்வார்ட்டர்ஸ். இந்த ஜனகம்மா எங்க தாத்தாவுக்கு ‘நெருக்கம்’னு சொல்லுவாங்க. . அதனால அவங்களையே தோப்புக்கு கேர்-டேகரா போட்டு அவங்க ஏற்பாட்டுல வாட்ச்மேன், தோட்டக்காரர்னு வெளிலேருந்து வந்து வேலை செய்யராங்க.
அந்த எடத்துக்குப் போனதும் ஜனகம்மா ”வா தம்பி. இது என் பேத்தி ராஜேஸ்வரி. ராஜின்னு கூப்பிடுவோம். காலயில நீங்க தோப்புக்குள்ள போனதப் பாத்தேன். அதான் எங்க நீங்க கொள்ளியெறும்புப் புத்துல சிக்கிப்பிங்களோன்னு எச்சரிக்கறதுக்காக இவள அனுப்பிச்சேன்.”

“அதுக்குள்ல நான் எறும்புங்ககிட்ட சிக்கிகிட்டேன் பாட்டி. ஆனா இவதான் எறும்பல்லாம் எடுத்துவுட்டுட் டு எறும்புகடிக்கு உடனடி வைத்தியமும் செய்தா.” ராஜியப்பாத்து கண்ணடிக்கிறேன்.
“சரி தம்பி, பாத்ரூம்ல சுடுதண்னி யிருக்கு. குளிச்சிட்டு வா. அதுக்குள்ள டிஃபன் ரெடியாயிடும். ராஜி, சின்ன அய்யாவுக்கு சோப்பு, டவல் எல்லாம் எடுத்துக் குடு.’ நான் பாத்ரூமில் என் துணிகளை அவுத்துவைக்கறேன். ராஜி சோப், டவல் எல்லாம் எடுத்துகிட்டு மெள்ள கதவத் தொறக்கிறா. அவள வரவேற்பது என் பாதி விறைத்த சுண்ணி. சுடுதண்ணி குளிக்கிற பதத்துல இருக்கான்னு செக் பண்ணிட்டு “தண்னி ஊத்திக்குங்க, இதோ வந்துட்டேன்”-ந்னு சொல்லிட்டு வெளிய போயிடறா. நல்லா குளிச்சிட்டு டிரஸ் செய்துண்டு வெளிய போறேன். ராஜி பாத்ரூமில இருந்த ஈரத்துண்ட பிழிஞ்சிபோடறா. அப்ப அவ பக்கம் திரும்பி வெறைச்சி நிக்கிற சுண்ணிய எடுத்து அவகிட்ட நீட்டறேன். ஒரு தடவல் “ஸ்ஸ்ஸ்ஸ், பாட்டி. அப்புறம்” ஓடிட்டா.
டிஃபன், காபி சாப்பிட்டப்புறம் ‘நீங்க இங்கயே ரெஸ்ட் எடுங்க அய்யா. காட்டேஜ கூட்டி கழுவி தொடச்சிவுடறதுக்கு ஆள் அனுப்பியிருக்கேன். நான் போய் மதியம் சாப்பாட்டுக்கு சாமானெல்லம் வாங்கியாறேன். ஏதாவது வேனும்னா ராஜியக் கேளுங்க. ராஜி, அய்யாவப் பாத்துக்க. நான் போயிட்டு ஒரு மணிநேரத்துல வந்துடறேன். இல்ல இல்ல, இன்னொரு அரைமணி ஆகும். கதவ சாத்தி வை – நாய் பூனையெல்லாம் வந்துடும். பத்திரம்.”

அவங்க போனவுடனே கதவைச் சாத்திட்டு ராஜியைப் பிடிச்சி இறுக அணைச்சிகிட்டேன். அவ சேலைய அவுத்துக் கீழே போட்டுட்டு அவ ஜாக்கட் பட்டன்ஸ அவுக்க ஆரம்பிச்சேன். அவ ஏதோசொல்லவந்தா. அவளைப் பேசவிடாம அவ வாய்ல் என் வாயவச்சி அழுத்தி ஒரு முத்தம் குடுத்தேன். முதலில் என் பிடியிலிருந்து திமிறிய ராஜி இப்ப தானும் என்னக் கட்டிகிட்டா.அப்புறம் என் நாக்கு அவ வாய்க்குள்ல புகுந்து அவ நாக்கோட பின்னிகிடிச்சி. இப்ப அவளே தன் ஜாக்கட் பட்டன்ஸ ஒண்ணொண்ணா கழட்டறா. ஜாக்கட்டக் கழட்டி கீழே போட்டேன். அடுத்தது பிரா. அவ ஹெல்ப்போட அதையும் கழட்டிப் போடறேன். கைக்கு அடக்கமா சின்ன முலைகள், ஆனா அது நடவுல அந்தக் கரு வளையங்கள் நல்ல அகலமா இருந்துது. ஒரு முலையைக் கைல பிடிச்சி மெள்ள அமுக்கிகிட்டே இன்னொரு முலைல வாய் வச்சி சப்பறேன். இப்ப அவ என் பனியனை கழட்டி என் திறந்த முதுகில கோலம் போடறா.
முலை மாத்தி முலை சப்பிக்கிட்டே அவ பாவாடைநாடாவ அவுக்கப் பாக்குறேன். என் கை சிக்கிக்குது. அவ்ளே பாவாடையை கழட்டி கீழே சேலைக்குமேல வைக்கிறா. இப்ப அவ ஒரு ஜெட்டி மட்டும் போட்டுகிட்டு என் பிடியில நிக்கறா. அந்த ஜெட்டியையும் அவுக்க ட்ரை பண்றேன். “ச்சீ, வெக்கமா இருக்குங்க” என்று சிணுங்கியபடியே அவளே அதை அவுத்துடறா. வாய் வாணாங்குது, கை வாடாங்குது ! கருகரு கருன்னு முடி மண்டிக்கிடக்குது. “ஏண்டி, வயசு பதினெட்டுங்கறே. இன்னும் உன் கூதிமுடிய ஷேவ் செய்யலையா?” கூதி மயிரைக் கோதிக்கிட்டே கேட்டேன். “லீவுக்கு இங்க வரப்ப பாட்டி கத்தரிச்சி விடுவாங்க. மறுபடியும் வேகமா வந்துடுதுங்க. நேத்துதானே வந்திருக்கேன்? இனிமேதான் கட் பண்ணச் சொல்லணும்.”
அப்படியே என் கையில் தூக்கிக்கிட்டு உள்ரூமுக்குப் போறேன். அங்க இருந்த கட்டில்ல அவளைப் படுக்கவச்சி நான் பக்கத்துல கீழ ஒக்காந்தேன். அந்த புதருக்குள்ள கூதிமேடுமேல தடவி, அங்க இருந்த பிளவக் கண்டுபிடிச்சேன். பிளவு தொடங்கற எடத்துல மெல்ல விரலால நெருடி, அவ கூதிபருப்பை நக்கி அத வெரலால நெருடி வெளியே இழுத்துவுடறேன். பிறகு நாக்க அப்படியே கீழே இறக்கி அவளுடைய கீழ் ஒதடுகள பலமா நக்கறேன். அதுநடுவுல உள்ள சந்தை என் விரல்களை வச்சி விலக்கி நாக்க உள்ளே செலுத்துகிறேன். அவள் புண்டையிலிருந்து காமநீர் கசிஞ்சிவருது. இப்ப அவ ரெடி.

இதல்லாம் செய்யும்போதே என் சுண்ணி வெறைச்சிகிட்டுது. என் கையும் நாக்கும் இது வர்ஜின்புண்டைன்னு தெளிவா சொல்லிடவும் அதக் கிழிக்க நல்லா வெடைச்சிகிட்டு நிக்குது. “ராஜி, நான் இப்ப ஒன்ன ஓக்கப் போறேன், சரிதானா? வேணாம்னா இப்பவே எழுந்துடு. கன்னி கழியாத பொண்ணைக் கட்டாயப் படுத்த மாட்டேன். என்ன?” அவ கிசுகிசுத்தா, ”வேணாம்னா அம்மணமா கட்டில் வரைக்கும் வருவேனுங்களாய்யா? தோப்புல உங்க சுண்ணிய ஊம்பச்சயே இதுதான் என் சீல ஒடைக்கணும்னு தீர்மானிச்சிட்டேன்.”
அவ கால விரிச்சி படுக்கவச்சேன். தொடைக்குக் கிழே ஒரு தலையணைய வச்சேன். அவ காலுக்கு நடுவுல படுத்து நேரா அவ புண்டைமேல என் சுண்னிவரமாதிரி அட்ஜஸ்ட் செய்துக்கறேன். “ராஜி, உன் கன்னிஜவ்வு கிழியறப்ப வலிக்கும். பொறுத்துக்கோ. என் இடுப்பை கெட்டியா பிடிச்சிக்கோ. விடாதே. என்னைத் தள்ளிட்டு ஏந்திருக்காதே. ஒரு நிமிஷம், ஒரே நிமிஷம். பிறகு வலி தெரியாது. அப்புறம் எஞ்ஜாய் செய்ய ஆரம்பிச்சிடுவ.”

கரெக்டா குறிபாத்து அவ புண்டைக்குள்ல என் சுண்ணிய பலமாக் குத்தினேன். அது ஜவ்வக் கிழிச்சிகிட்டு வேகமா உள்ள புகுந்துது. “ஆஆஆ, ம்ம்ம்ம்ம், ஆஆஆ, ம்ம்ம்” பல்லக் கடிச்சிண்டு வலியப் பொறுத்துண்டா. ஒரு வார்த்தை ‘வலிக்குது, விட்டுடு’-ன்னு சொல்லலையே. என் இடுப்பைப் பிடிக்கிற இறுக்கம் தான் ஒவ்வொரு முறை குத்தி இழுக்கும்போதும் ஒரு முனகல். ஒரு பத்து இருவது தரம் குத்தி எடுத்ததும் முனகல் நின்னுது. பிறகு “என்ன ராஜி, இன்னும் வலிக்குதா? நிறுத்திடட்டுமா?” என்றேன். “அய்யா, நிறுத்தாதீங்க. நல்லா அழுத்திக் குத்துங்க. ஜோரா இருக்கு, பலமா குத்துங்க.” என்னை நெருக்கமா அணைச்சிக்கிறா.
இப்ப அவளே குண்டியைத் தூக்கித் தூக்கிக் கொடுக்கறா. என் சுண்னி அவ புண்டையில நொழையும்போதெல்லாம் அவ மேலவந்து அத ரிஸீவ் பண்றா. நான் என் சுண்ணிய மேலே தூக்கறப்ப அவ குண்டியைக் கீழே எறக்கி என் பூள் முனை வரைக்கும் வெளியே வந்து திரும்பவும் உள்ளே போறமாதிரி செய்யறா. அவளே வேகத்தை அதிகரிக்க, நான் ஈடுகுடுக்கறேன். ஒரு கால்மணி நேரம். குபுக், குபுக், குபுக்குனு என் விது அவ புண்டையில பாயுது. “நிறுத்ததேடா, இன்னும் அடி, எடுக்காதேடா, இன்னும் குத்து.” உணர்ச்சியின் உச்சத்தில் ‘சின்ன எஜமான், அய்யா’ எல்லா மரியாதையும் மறந்துபோய் சரளமா ‘டா’ வந்து விழுது. அவ ஒடம்பை வளைச்சி நெறிச்சி கீழே எறங்கறா.
என்னை இறுக்கமாக் கட்டிகிட்டு அசதில அப்படியே தூங்கிப்போறா. நானும் அவளோட அணைப்புலேர்ந்து விடுபட விரும்பாம ஒறங்கிப் போறேன். “அய்யா, அய்யா” ஒரு மெல்லிய குரல் என்னை எழுப்புது. கண்தொறந்து பாத்தா, ஜனகம்மா. வாரிச் சுருட்டிக்கிட்டு எழுந்தேன். ராஜியும் எழுந்து ஒக்காந்தோம். ரெண்டுபேருக்கும் பதற்றத்துல அம்மணமா இருக்கறதுகூட ஞாபகம் வரலை. “பாட்டி, தப்பு என்னுது தான். ராஜி நான் வற்புறுத்தினப்புறம் தான்… “ சட்டுனு நெனைப்புவந்து நான் ஒரு டவல இடுப்பச் சுத்திக் கட்டிண்டேன். ராஜி ஒரு பெட்ஷீட்ட எடுத்து சுத்திக்கறா, அது பூரா ரத்தக் கறை. அவ கன்னிஜவ்வு கிழிஞ்ச அடையாளம்.

“இது இயல்பா நடக்கறதுதான். ரெண்டுபேரும் இளவயசு. தனிமை. இங்கயோ தோப்புலயோ எங்கவேணா நடக்கலாம். தெரிஞ்சிருந்தா ஒரு நிரோத் பாக்கட்டாவது வாங்கிவச்சிருப்பேனே. இப்ப என் பயமெல்லாம், இவ உண்டாயிட்டா நாளைக்கு இவ கதி என்னங்கறதுதான். எங்க சாதி சனத்துல எவன் இவள ஏத்துப்பான்?”

ஜனகம்மாவுக்கு நான் என்ன வேலையா இங்க வந்திருக்கேன்னு எப்படித் தெரியும்? ‘பாட்டி, அந்தக் கவலையே உங்களுக்கு வேண்டாம். முதல்ல ஒரு காப்பி போட்டுக் குடுங்க. நாங்க ஒடம்ப சுத்தப் படுத்திகிட்டு காப்பி குடிச்சப்புறம் நிதானமா பேசுவோம்.”
இதுதான் தேவராஜன் (‘சின்ன அய்யா’) செய்த ஏற்பாடு.

“பாட்டி, ஒனக்கு எங்கப்பா ராஜராஜன நெனைவிருக்கா?”

“அது என்ன தம்பி அப்படிக்கேட்டுட்ட? உங்கப்பா நான் எடுத்து வளர்த்த குழ்ந்தையாச்சே. உங்க பாட்டிய பாரிச வாய்வு தாக்கினப்புறம் அவங்க குழந்தைய , அதான் உங்கப்பாவ, எடுத்து வளக்கிற பொறுப்பை எங்க அவரு, உங்க தாத்தா, எங்கிட்டதானே ஒப்படைச்சார். அப்புறம் எல்லாரும் கிராமத்தை விட்டு சிடிக்குப் போகறச்ச ஒரு நன்றிக்கடனா இந்த தோப்புக்கு என்னை நிரந்தரமா கேர்-டேகர் ஆக்கிட்டுப் போனாரு. அதப் பத்தி இப்ப என்ன?”
“பாட்டி, அவ்ர் மனைவி, எங்க பாட்டி, எங்கப்பாகிட்ட ‘எனக்கு முடியாமப் போனப்பா ஒன்னை அக்கறையா காப்பாத்தி வளத்தவங்க அவரோட தொடுப்பு ஜனமம்தான். அதனால அந்த தோப்ப அவங்களுக்கே சாசனம் செஞ்சி குடுத்துடுப்பா.’ அப்படின்னு சொல்லியிருக்காங்க. எங்கப்பா அதுக்கு நாள்வராம தள்ளிப்போட்டபடி இருந்தார். இப்ப எங்கிட்ட, “எனக்கும் வயசாவுது, ஒடம்பும் ஒரு நெலையில இல்லா. நான் கிராமத்துக்குப் போய் நாலஞ்சி நாள் தங்கறமாதிரி அமையலே. இப்ப வக்கீல் கிட்டே சொல்லி உன் பேருக்கு அந்த தோப்ப டிஸ்போஸ் செய்ய ஒரு பவர் அஃப் அட்டர்னி தயார் பண்ணியிருகேன். நீ கிராமத்துக்குப் போய் பக்கத்து டவுன் சப்-ரெஜிஸ்டிரார் ஆபீஸ்ல அந்த தோப்ப ஜனகம்மா பேர்ல ரெஜிஸ்டர் பண்ணிக் குடுத்துடு. எங்க பாட்டி, அப்பா ஆசை அதுதான்.”
“ தம்பி, தோப்பை என்பேருக்குதான் சாசனம் செய்யணும்னு உன் பவர்அஃப் அட்டர்னில இருக்கா, இல்லா யாருக்குவேணாலும் செய்யலாமா?” இவங்க கேக்கறது என்னன்னுனு புரியுது. “இல்ல பாட்டி, நான் நெனைக்கிறபடி சாசனம் செய்யலாம்.”

“அப்ப அத ராஜிபேருக்கே சாசனம் செஞ்சுடு தம்பி. இன்னிக்கே கிராமத்து கணக்குப் பிள்ளைய வரச் சொல்றேன். அவர் எல்லா ஏற்பாடுகளையும் பாத்துப்பார். நாலஞ்சி நாள்ல ரெஜிஸ்ற்றேஷன் முடிஞ்சிடும். அப்புறம், தம்பி, இனி ராஜி உங்க சொத்து. எப்பவேணாலும் வரலாம். அவளோட தங்கிக்கலாம். அவ உங்க தொடுப்புன்னு வச்சிக்கங்களேன். என்ன ராஜி, சரிதானா?”
“அதுல ஒரு சின்ன மாற்றம். ராஜிக்கு இப்ப தோப்பு வருமானம் பூரா கெடைக்குமில? அவளை நல்லா படிக்கவையுங்க. நான் படிச்சி முடிஞ்சதும் ராஜிய தொடுப்பா இல்லை, மனைவியாவே ஆக்கிக்கப் போறேன். அது வரைக்கும் நான் ஒவ்வொரு லீவுலயும் அவளோட கெஸ்ட். தோப்புலதான். சரிதானா, ராஜி?”

“பாட்டி சொன்னமாதிரி நான் உங்க சொத்து. நீங்க எப்படி வச்சிகிட்டாலும் சரிதான் அய்யா.”

அப்புறம் என்ன, ஒவ்வொரு லீவுலயும் தோப்புதான். மஜா தான்.

+++++முற்றும்++++