டிக்கி லோனா..!

“குட்மானிங் மேடம்...”“குட்மானிங் மே’ம்..”“வணக்கம் மேடம்..” என்று எனக்கு வணக்கம் தெரிவித்த மாணவ மாணவிகளுக்கு பதில் கூறிய படியே, எனது அடுத்த வகுப்புக்கு சென்றுக்கொண்டு இருந்த போது, “டேய் மச்சான்! ‘டிக்கி லோனா’ விளையாடலாமாடா..?” என்ற ஒரு கமெண்டு லேசாக என் காதில் நாராசமாய் விழுந்தது. அதைக் கேட்டு நாலைந்து பேர் கெக்கலித்து சிரிப்பதும் என் காதில் விழுந்தது.அந்த குரலுக்கு சொந்தக்காரன் யார் என்பது எனக்கு நன்றாகவே தெரியும். நான் கோபத்துடன் முகத்தை வைத்துக்கொண்டு திரும்பி பார்த்தேன். அங்கே வராண்டாவில், தூணில் சாய்ந்து நின்ற படி ஐந்து ஆறு மாணவர்கள் நின்றுக்கொண்டு இருந்தனர். நான் திரும்பி பார்த்ததும், அனைவரும் வேறு எங்கு எங்கோ பார்த்துக்கொண்டு இருந்தனர். என்னை ஒருவன் கூட பார்க்காதது போல பாவைனை செய்துக்கொண்டு இருந்தனர். ஆனால் ஒருவனைத் தவிர. அவன் என்னை ஒரு சில நொடிகள் ‘உன்னால் என்ன பண்ண முடியும்..?’ என்பதைப் போல அலட்சியமாக பார்த்து விட்டு, வேறுப்பக்கம் திரும்பிக்கொண்டான்.வேறு வழி இல்லாமல், நான் திரும்பி நடக்க ஆரம்பிக்க, எனக்கு பின்னால், “கொல்” என்று மீண்டும் சிரிப்பு! நான் கண்டுக்கொள்ளாமல் மேலே நடந்தேன்.‘ச்சே! இந்த பிரின்சிபல் ஏன் தான் இப்படி ஒரு தொடை நடுங்கியா இருக்கிறாரோ! எத்தனை தடவைத் தான் கம்ப்லெயிண்டு செய்யரது? ஏதாவது நடவடிக்கை எடுத்தா தானே! கண்ட கண்ட பொறுக்கிய எல்லாம் காலேஜுல சேர்த்து வச்சி, நம்ம உயிரை வாங்குறார்!’ என்று உள்ளுக்குள் பொறுமிய படியே நான் மேலே நடந்தேன்.என் பெயர் ராணி. ‘மேடம்.. மே’ம்..’ என்று என் மாணவர்கள் என்னைக் கூப்பிடுவார்கள். எனது சக ஆசிரியர் ஆசிரியைகளுக்கு நான் ‘ராணி டீச்சர்’. என் கணவருக்கோ ‘ஏய்’! வயது 32. உயரம் சுமார் 5’2”. திருமணம் ஆகி 4 வயதில் ஒரு குழந்தையும் உள்ள நான் நிஜமாகவே அழகாக இருப்பேன். என் முகத்தைப் பார்த்து என் வயதை யாராலும் கூற முடியாது. புதிதாக கல்லூரியில் சேரும் மாணவர்கள் பலர், என்னை அங்கே பயிலும் மாணவி என்று நினைத்து ‘லுக்கு’ விட்டு ஏமார்ந்த நிகழ்வுகள் பல! என் மாணவிகள் பலர், நான் அணியும் புடவை மற்றும் சுடிதார், தலை முடி அலாங்காரம், வைக்கும் பொட்டு என்று காபி அடித்துக்கொண்டு இருந்தனர், என்பதே எனக்குள் ஓரளவுக்கு கர்வத்தை உண்டு பண்ணி இருந்தது. மாணவர்கள் பலருடன் சேர்த்து ஆசிரியர்கள் கூட என்னைப் பார்த்து ஜொல்லு விடுவது வழக்கம். அது அது இருக்க வேண்டிய அளவில் எனக்கு இருக்கும். 32-28-38! ஆம் அங்கே தான் சிறு பிரச்சினை. ஒடிசலான என் தேகத்தில், எனது டிக்கி மட்டும் கொஞ்சம் பெரிதாக இருக்கும். இப்போது அந்த ராஸ்கல் அடித்த கமெண்டும் அதனால் தான்!வகுப்பரையை அடைந்ததும், என் நினைவுகளை ஒதுக்கி வைத்துவிட்டு, பாடத்தை ஆரம்பித்தேன். எனது பேவரிட் பாடமான ‘Boolean Algebra’வை அடுத்த ஒரு மணி நேரம் பிடி பிடி என்று பிடி பிடித்தேன். கல்லூரியின் மணி ஒலித்த உடன் பாடத்தை நிறுத்தி விட்டு, மாணவ மாணவியருக்கு வீட்டுப்பாடம் கொடுத்து விட்டு, ஓய்வு அறையை நோக்கி நடந்தேன்.“என்ன ராணி! இன்னைக்கு ‘அவன்’ ஏதோ கமெண்டு அடிச்சான் போல..?” என்று என்னை கேள்வியால் வரவேற்றது வேறு யாருமில்லை. என் சக ஆசிரியை, அலமேலு தான்.“ஆமா! அந்த ராஸ்கலுக்கு வேறு என்ன வேலை! இவனுங்க எல்லாம் ஏன் தான் காலேஜுக்கு வரான்களோ..!” என்று கூறிக்கொண்டே நான் நாற்காலியில் அமர்ந்தேன்.“வேறு என்னத்துக்கு? உங்களை சைட்டு அடிக்கத்தான்..! எங்களை எல்லாம் எவனாவது ஏறேடுத்தாவது பார்க்கிறானா..?” என்று கண் சிமிட்டி சிரித்தாள் அலமேலு.“அடப்போங்க..! நீங்க வேறு கிண்டல் பண்ணிக்கிட்டு..” என்று நான் அலுத்துக்கொண்டேன். அலமேலு டீச்சருக்கு வயது 45 இருக்கும். மாணவர்கள் கேட்டால், ‘சரி கட்டை’ என்று அவளை வர்ணிப்பார்கள். என்னை தனது தங்கையைப் போல பாவித்து அலமேலு என்னிடம் பாசமாக இருப்பாள். MCA., MPhil முடித்து வீட்டில் சும்மா ஏன் இருக்க வேண்டும் என்று நினைத்து நான் அந்த கல்லூரியில் hour-basisல் வேலைக்கு சேர்ந்தேன். சேர்ந்ததுமே எனக்கு அலமேலுவை ரொம்ப பிடித்து விட்டது. அன்பாக, வெளிப்படையாக பேசும் குணம் கொண்ட அவளை யாருக்கு தான் பிடிக்காது? ஆனால் அவ்வப்போது சிலுமிஷமும் உண்டு!‘என்ன ராணி கண் எல்லாம் சிவந்து இருக்கு? வீட்டுலா என்ன நைட் ஷிப்டா?’ என்பாள் சில சமயம். மறு சமயம், ‘என்ன எல்லாம் கொஞ்சம் பெரிசா தெரியுது? வீட்டுக்காரரோட கைங்கரியமா..?’ என்று கிண்டல் செய்வாள். நான் சிரித்துக்கொள்ளுவேன். ‘மெனோ பாசை’ எட்டிய அவள், தனது இளமைக்கால சல்லாபங்களை சில சமயம் சொல்லுவாள். அவள் சொல்லுவை கேட்டால், எனக்கே ஆச்சரியமாக இருக்கும். சில நம்ப முடியாதது போல இருக்கும்.அன்றும் அது போல தான், அலமேலு ஒரே குஷி மூடில் இருந்தாள். “என்ன ராணி! இன்னைக்கு உன்னை ‘டிக்கி லோனா’ விளையாட்டுக்கு கூப்பிடானாமே!” என்றாள்.“உங்களுக்கு யார் சொன்னா..?” என்று கேட்டேன்.“வேறு யாரு? நம்ம Rumour ரோகினி தான்!” என்று அலமேலு கடகடவென்று சிரித்தாள். Rumour ரோகினி என்று அலமேலு குறிப்பிட்டது என்னுடைய மற்ற சக ஆசிரியை. என்னை விட இரண்டு மூன்று வயது அதிகம் இருக்கும். பார்க்க சுமாராய் இருந்தாலும் படு மேக்-அப்பில் வருவாள். கல்லூரியில் எது நடந்தாலும் அவளுக்கு தெரிந்து விடும். திருமணம் ஆகி இருந்த அவள், செக்ஸில் படு கில்லாடி. அல்லது அப்படி தான் அவள் சொல்லிக்கொள்ளுவாள்! தான் தன் கணவருடன் அடித்த லூட்டிகளை ‘பச்சை பச்சை’யாக சொல்லுவாள். அவள் பேசுவதைக் கேட்டாள், ‘இவள் என்ன ஆசிரியையா? அல்லது வேசியா?’ என்ற சந்தேகமே வந்துவிடும்.சற்று நேரத்தில் ரோகினியும் வந்து சேர்ந்தாள். “என்ன ராணி! ராஜா கூடத்தான் நீ ‘டிக்கி லோனா’ விளையாடுவீங்களா? எங்க கூட எல்லாம் விளையாட மாட்டியா..?’ என்ற படியே அவள் உள்ளே பிரவேசித்தாள். ‘ராஜா’ என்று அவள் குறிப்பிட்டது, என்னைப் பார்த்து கமெண்டு அடித்த ராஜாராமன் என்ற பெயர் கொண்ட பொறுக்கியை தான். படிப்பதற்கு என்று சும்மா சொல்லிவிட்டு, படிக்காமல் கல்லூரியில் சுற்றிக்கொண்டு இருக்கும் ராஜாராமன், பெரும் பணக்காரன். அவனது பெரியப்பாவோ அல்லது மாமாவோ ஏதோ MP ஆம். அதனால், அவனை தட்டிக்கேட்க ஆளே இல்லை. படிப்பறையில் அவன் கழித்த நேரத்தை விட பள்ளியறையில் அவன் கழத்த நேரமே அதிகம் என்று ரோகினி தான் எனக்கு கூறினாள். கல்லூரியில் படித்த, படிக்கும் பல மாணவிகளை அவன் ‘போட்டு தள்ளி’ இருக்கிறானாம்! இதுவும் ரோகினியின் உளவுத்துறை ரகசியம்!“என்ன பதிலே பேசமாட்டேங்கிற.. அவன் கூட எப்படி டிக்கி லோனா விளையாடலாமின்னு யோசிக்கிறையாக்கும்..” என்று ரோகினி என்னை சீண்டினாள்.“ச்சீ!” என்று நான் முகம் சுளிக்க, “என்ன ‘ச்சீ’? நீ சரின்னா, நானே உன் கூட டிக்கி லோனா விளையாட தயார்..” என்ற படி பக்கத்தில் உட்கார்ந்து இருந்த, என் பின் புற மேடுகளை லேசாக தட்டினாள்.“அடி வாங்க போறே..!” என்று நான் விளையாட்டாக கோபப்பட, ரோகினி மேலும், “எனக்கு மட்டும், உனக்கு இருக்கிற மாதிரி டிக்கி இருந்திச்சி... இந்த ஊரையே ஒரு கலக்கு கலக்கிடுவேன்..! என்றாள். அலமேலு விழுந்து விழுந்து சிரித்தாள். ரோகினி சொல்லுவது உண்மை தான். புடவையோ அல்லது சுடிதாரோ...நான் எது அணிந்து இருந்தாலும், என் பின் புற மேடயின் நடுவில் அவை அகப்பட்டு, லேசாக பிளவுக்கு மேலே மடிந்து காணப்படும். இதை எனக்கு தெரிவித்ததும் ரோகினி தான். “அவ அவ.. முன்னாடி cleavageஐ காட்டினா... நீ பின்னாடி cleavageஐ காட்டி அசத்துரே..!” என்று அவள் எனக்கு சர்டிபிக்கேட் கொடுத்து இருந்தாள். இப்படியே நாங்கள் அரட்டை அடித்துக்கொண்டு இருந்த போது, கல்லூரியின் மணி ஒலித்தது. “அது சரி ராணி! அடுத்த கிளாஸ் என்ன?” என்றாள் அலமேலு.“அதை ஏன் கேக்கறீங்க..! Second Year CS” என்று பெருமூச்சு விட்டேன். அந்த பொறுக்கி ராஜாராமன் அந்த வகுப்பில் தான் இருக்கிறான். எந்த வகுப்புக்கும் போகாத அவன், மிகவும் பொறுப்பாக என் வகுப்பில் மட்டும் வந்து உட்கார்ந்து கொண்டு இருப்பான். என்னை பாடமே நடத்த விடாமல், ஏதேதோ முகபாவனைகள் செய்வான். அல்லது கேள்வி மேல் கேள்வி கேட்டு தொந்தரவு கொடுப்பான். அங்கு போக வேண்டுமே என்று நினைக்கும் போதே எரிச்சலாக இருந்தது.“ஓகோ...!” என்று ரோகினி மெதுவாக சீட்டி அடித்த படி, “ராஜாவின் பார்வை ராணியின் பக்கம்..” என்ற பாடலை பாட ஆரம்பிக்க, நான் அங்கிருந்து நடையைக்கட்டினேன்.சிறிது கலக்கத்துடனேயே நான் வகுப்பறையை அடைந்தேன். உள்ளே நுழைந்து என் பார்வையை சுழல விட்டேன். நல்ல வேளையாக ராஜாராமனை காணவில்லை! நிம்மதி பெருமூச்சு விட்டுவிட்டு நான் பாடத்தை தொடங்கிய ஐந்து நிமிடத்துக்கெல்லாம், அவன் வந்து சேர்ந்தான். கையில் ஒரு நோட்டு புத்தகத்தை சுழற்றிய படி, அவன் என்னிடம் அனுமதி கூட கேளாமல் உள்ளே வந்து உட்கார்ந்தான்.“என்ன ராஜாராமன்..! உள்ள வரும் போது பர்மிஷன் கேக்கற பழக்கம் இல்லையா..?” என்று நான் அவனைப் பார்த்து நெற்றிக்கண்ணைக் காட்டினேன். மற்ற சக மாணவர்களுக்கு முன்னே அவன் என்னை ரெஸ்பெக்ட் செய்யாதது எனக்கு மிகுந்த கோபத்தை உண்டு பண்ணி இருந்தது.“அதான் நான் வரும் போது பார்த்துட்டீங்க இல்ல.. அப்புறம் எதுக்கு வீணா பர்மிஷன் கேக்கனுமின்னு நினைச்சேன்.. அதான் கேக்கலை..” என்று அலட்சியமாக பதில் கூறினான். அவன் கூறிய பதிலை விட, அவன் என் முகத்தை பார்க்காமல், என் மார்புகளை வெறித்து பார்த்துக்கொண்டு இருந்தது தான் என்னை வெறிப்பிடிக்கும் அளவுக்கு ஆளாக்கியது.“வாட் டூ யு மீன்? கெட் அவுட்.. வெளியே போ..!” என்று என் முகம் சிவக்க, உதடுகள் துடிக்க, நான் கத்தியே விட்டேன். வகுப்பறையில் நிசத்தம். குண்டூசி விழுந்தால் கூட கேட்கும் போல இருந்தது. எனக்கு கோபத்தில் லேசாக உதறல் ஏற்பட, மனம் தடதட என்று அடித்துக்கொண்டது.ராஜாவோ கொஞ்சம் கூட சலப்படாமல், “நீங்க எப்ப தான் என்னை உள்ளே வர சொல்லி இருக்கீங்க..!” என்று அலுத்துக்கொண்டான். அவனது வெறித்த பார்வை இப்போது என் கொசுவத்துக்கு கீழே பதிந்து இருந்தது.“இப்ப நீ வெளியே போறீயா..? இல்ல நான் வெளியே போகட்டுமா..?” என்று நான் சீறினேன். அவன் எதுவும் சொல்லாமல், நக்கலாக காது குடைய, நான் வகுப்பறையை விட்டு வெளியேற தொடங்கினேன். அவனது பார்வை இப்போது என் பின்புற மேடையைப் பார்த்துக்கொண்டு இருக்கும் என்று எனக்கு நன்றாக தெரியும். உள்ளுக்குள் அருவருப்பு ஏகிற, நான் நடந்தேன். தீடீரென்று, ராஜா என்னை உரசிக்கொண்டு கடந்து போனான். போகும் போது, “வேண்டாம் மேடம்.. நானே போறேன்..” என்று அலட்சியமாக கத்திக்கொண்டே சென்றுவிட்டான்.வகுப்புறையில் இதற்குள்ளாக ஏற்பட்ட சிறு சிறு பேச்சுக்கள், நான் உள்ளே சென்றதும், நின்றது. ஒரு வழியாய் என்னை அசுவாசப்படுத்திக்கொண்டு, நான் பாடத்தை தொடங்க 10 நிமிடங்களுக்கு மேல் ஆனது.நேரம் ஓடியது.. மாலை மணி 6:00 இருக்கும். வழக்கமாக நான் ஐந்து மணிக்கே வீட்டுக்கு கிளம்பி விடுவேன். ஆனால் இன்று கணினி லேப் இருந்ததால், லேட்டாகி விட்டது. ஒருத்தர் ஒருத்தராக தமது பிராக்டிக்கல்சை முடிக்கும் போது மணி 6:45ஐ கடந்து விட்டது. லேப் மேனஜர், கணினிகளை ஷ்ட் டவுன் பண்ணிக்கொண்டு இருந்தார். மற்றவர்கள் எல்லாரும் போய்விட்டனர். நானும் கிளம்பினேன். “நாளைக்கு பார்க்கலாம் மேடம்..” என்று மேனஜர் போய்விட, நானும் வண்டிகள் நிறுத்தும் இடத்திற்கு போனேன். என்னுடைய ‘கைனி’ஐ எடுக்க நினைக்கும் போது தான், ஆசிரியைகள் ஓய்வு அறையிலே என்னுடைய லன்சு பாக்ஸை விட்டுவிட்டது நினைவுக்கு வந்தது. “ச்சே! திரும்பவும் இவ்வளவு தூரம் நடக்கனுமே..” என்று உள்ளுக்குள் அலுத்துக்கொண்டே, நான் திரும்பி ஓய்வு அறையை நோக்கி நடந்தேன்.‘ஓய்வு அறையை பூட்டி இந்நேரம் பூட்டி இருந்தால் என்னாவது..’ என்று யோசித்துக்கொண்டே நான் என் கண்களை சுழற்றி வாட்சு மேனை தேடினேன். ‘எங்கே போனார் அவர்..’ என்று நினைத்துக்கொண்டே ஓய்வு அறையை நெருங்கினேன். தூரத்தில் இருந்து பார்க்கும் போதே, அதன் கதவில் பூட்டு தொங்காததால், மனம் நிம்மதி அடைந்தது. ஓய்வு அறையை எட்ட சுமார் 10 மீட்டர் தூரம் இருக்கும் போது, “ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்..ஆஆஆஆ...” என்ற ஒரு பெண்ணின் முனகல் என் காதில் விழ, என் சர்வ நாடியும் அடங்கி விட்டது. என் முதுகெலும்பு சில்லிட, தொண்டை வரண்டு போனது. “ம்ம்ம்ம்ம்ம்...ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்.. ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்...ஆஆஆஆ..” என்று அந்த பெண் மீண்டும் காம வேதனையில் முனகினாள். என் இதயம் தறிக்கெட்டு அடித்துக்கொண்டது. முதன் முதலாக ஒரு பெண்ணின் இன்ப முனகலை அப்போது தான் கேட்கிறேன்.யாராவது பார்க்கிறார்களா என்று சுற்றும் முற்றும் பார்த்தேன். லேசாக இருட்டி இருக்க, ஒரு ஈ, காக்கையை கூட காணவில்லை. ‘இந்த வாட்சு மேனைக்கூட காணவில்லையே..! யார் இது, ஓய்வு அறையிலேயே இப்படி கொஞ்சம் கூட பயம் இல்லாமல் செய்யறது..!’ என்றெல்லாம் என் நினைவுகள் ஓடியது. யாரும் இல்லாத தைரியத்தாலும், இருட்டு சாதகமாக இருந்ததாலும், துணிந்து அடி மேல் அடி வைத்து ஓய்வு அறையின் கதவுக்கு வெகு அருகில் சென்று நின்றுக்கொண்டு ஒட்டுக்கேட்டேன். கதவு உள்ளிருந்து தாழ் போடப்பட்டிருந்தது.“ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்.. ஆஆஆ..ஸ்ஸ்ஸ்..ம்ம்ம்ம்...” என்றுக் கேட்டுக்கொண்டிருந்த அந்த பெண்ணின் குரல், “சரி போதும்... சிக்கிரமா உள்ள விடு..” என்று சொன்னதும், அந்த பெண்ணை அடையாலம் கண்டுக்கொண்டேன். அப்படியே அதிர்ந்து போய் நின்றேன். காரணம் அந்த குரலுக்கு சொந்தக்காரி அலமேலு டீச்சர் தான்.‘அலமேலு டீச்சரா இப்படி! இந்த வயசிலுமா..?யாரோடு இவள் இப்படி ஆட்டம் போடுறா.. வரவர யாரையுமே நம்பவே முடியலையே..! ஒரு வேளை.. இந்த வாட்சு மேனோடு தான் இருக்காளோ..!” என்று நான் நினைத்தேன்.‘ஆஆஆஆஆஆஆஆஆஆஆஆ..’ என்று உள்ளிருந்து அலமேலுவின் முனகல் கேட்க, அவன் அவளது பெண்மைக்குள் தனது ஆயுதத்தை செலுத்துகிறான் என்பதை அறிந்துக்கொண்டேன். எனது அடி வயிற்றில் பட்டாம்பூச்சிகள் பறக்க ஆரம்பித்தன. என்னையும் அறியாமல் என் நிப்பில்ஸ் தடிக்க, என் பெண்மையில் நீர் சுரப்பதை அறிந்தேன்.‘சத்.. சத்.. சத்.. சத்..’ என்று முதலில் மெதுவாக எழும்பிய சத்தம், வினாடிக்கு வினாடி விரைவு அடைந்து, ‘சடார்.. சடார்.. சத்.. சத்.. சடார்.. சடார்..’ என்று உரக்க கேட்டுக்கொண்டு இருந்தது. இடை இடையே, அலமேலு, “ஆஆஆஆ.. அம்மாஆஆஆ.. ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்.. டேய் வேகமாக குத்துடா.. இன்னும் வேகமா..” என்று இன்பத்தில் பிதற்றுவதும் கேட்டது. எனக்கு உடம்பெல்லாம் மின்சாரம் பாய்ந்துக்கொண்டு இருந்தது. இரண்டு மூன்று நிமிடங்கள் கேட்ட ஓழ் சத்தம் திடீரென்று நின்றது.“சரி! நீ திரும்பி இந்த மேஜைய பிடிச்சுக்கிட்டு குனிஞ்சுக் காட்டு..” என்று அந்த ஆணின் குரல் சொல்ல, நான் நிஜமாகவே வாய் அடைத்து போனேன். ஏன் என்றால் அந்த குரலுக்கு சொந்தக்காரன், ராஜாராமன்!‘என்ன இது! இந்த அலமேலு டீச்சர் இப்படி தன்னோட மகன் வயசு இருக்கிற பையன்.. அதுவும் இந்த பொறுக்கி ராஜாராமனோட இப்படி.. ...ச்சே!’ என்று சிறிது கோபம் தோன்றியது. உள்ளே ஆள் அரவம் கேட்டது. ‘அலமேலு தான் எழுந்து தன்னுடைய டிக்கியை அவனுக்கு காட்டிக்கொண்டு குனிகிறாள் போல’ என்று நான் நினைத்துக்கொண்டேன்.“உனக்கு அந்த ராணியைப் பார்த்துலிருந்து, குண்டி பையித்தியம் புடிச்சுப்போச்சு..!” என்று அலமேலு சொல்லி லேசாக சிரித்துக்கொண்டாள். என்னுடைய பெயர் அடிபட நான் ஆடிப்போய்விட்டேன். ‘இவங்க ‘போடும்’ போது எதுக்கு என்னோட பெயர் அடி படுது..’ என்று நினைத்துக்கொண்டேன். “ஆமா! அந்த ராணி மட்டும் இப்படி குனிஞ்சு காட்டினா..வாவ்.. எப்படி இருக்கும் தெரியுமா..” என்று சொன்ன ராஜாராமனின் குரல் ஏக்கமும், லஜ்ஜையும் நடனமாடின. என்னுடைய பெயர் அடிபட அடிபட, என் பெண்மைக்குள் தீ மூண்டது. எனது தொடைகளை இறுக்கிக்கொண்டேன்.“சரி சரி! ரொம்ப கற்பனை பண்ணாதே.. சீக்கிரமா குத்து.. நேரம் ஆகுது..” என்று அலமேலு துரித படுத்த, மீண்டும், “சடார்.. சடார்.. சலக்... சலக்.. சடார்.. சலக்..” என்ற ஓசை அந்த இடத்தை நிறைத்தது. “ஆஆஆ.. ஹாங்.. ஹாங்.. ஹாங்.. ஆஆஆஆஆ.. ஹாங்.. ஹாங்..” என்று அலமேலு இன்ப வேதனையில் துடித்துக்கொண்டு இருந்தாள்.“ராணி... ராணி.. ராணீஈஈஈஈஈஈஈஈ..” என்று என் பெயரை சொல்லிக்கொண்டே ராஜாராமன், அலமேலுவை இடி இடி என்று இடித்துக்கொண்டு இருந்தான். சுமார் மூன்று நான்கு நிமிடங்களுக்கு பிறகு, “ஆஆஆஆஆஆஆஆ..” என்று ராஜாராமனின் அலறல் கேட்டது. அவர்களது ஆட்டத்தின் ஓசையும் நின்றது.அந்நேரத்திற்கெல்லாம், என்னுடைய பேண்டி தொப்பலாக எனது காம ரசத்தில் நனைந்து விட்டிருந்தது.சிறிது வினாடிகளுக்கு பிறகு, “ஏய்! இந்தா.. பின்னாடி இந்த கொக்கியை மாட்டு..” என்றாள் அலமேலு. பின்னர், “அது சரி.. உன்னோட காரை எங்க விட்டு வச்சு இருக்க..” என்றாள்.“முன்னாடி தான் இருக்கு...”“யாரும் இருக்க மாட்டாங்க இல்ல..”“ஊஹ¥ம்.. நான் தான் நம்ம வாட்சு மேனை கேட்டில காவலுக்கு போட்டு இருக்கேனே.. நீங்க ஒன்னும் பயப்பட வேணாம்..அந்த ராணி தான் ஏதோ லேபில வேலைப் பார்த்துக்கிட்டு இருக்காளாம்..இந்த பக்கம் யாரும் வரமாட்டாங்க.. பயப்பட வேணாம்..“அது இல்லை..எனக்கு அவனை நினைச்சா தான் பயமா இருக்கு..”“அவன் வாயே திறக்க மாட்டான்.. அதான் பணம் கொடுத்து இருக்கேன் இல்ல.. அப்படியே அவன் வாய திறந்தா, அடுத்த நிமிஷம் அவனுக்கு வாய்க்கரிசி தான்!.. அதை விடுங்க.. இங்க நான் தான் ‘போடறேன்’னு அவனுக்கு தெரியும்.. ஆனா யாரை போடறேன்னு அவனுக்கு தெரியாது.. நீங்க கவலைப்படவே வேணாம்..” என்றான் ராஜாராமன்.‘கேட்ட வரைக்கு போதும்..’ என்று நினைத்த நான் அவசர அவசரமாக நான் லேப் பக்கம் சென்றேன். பின்னர் அந்த பக்கத்தில் இருந்து போவது போல, எனது வண்டியை தள்ளிக்கொண்டு சென்றேன். அதற்கு பிறகு நான் எனது வண்டியை கிளப்பிக்கொண்டு சென்றேன்.வழி நெடுக்க, நான் கேட்ட வசங்களே என் மனதில் வளைய வளைய வந்தன. ‘இந்த அலமேலு டீச்சரா இப்படி! அதுவும் அந்த பொறுக்கியோடு..!! போதாததுக்கு அந்த பொறுக்கிக்கு நான் வேறு வேணுமா..? Bastard!’ என்று உள்ளுக்குள் கருவிக்கொண்டே வீடு அடைந்தேன். வீட்டை அடைந்ததும், வீட்டு வேலைகளில் என் மனம் சென்றதால், மேற்கொண்டு எதுவும் நினைக்கவில்லை.இரவு வீட்டு வேலைகளை முடித்துக்கொண்டு படுக்க போனேன். கட்டிலின் ஒரு ஓரத்தில் என் குழந்தை தூங்கிக்கொண்டு இருக்க, எனது கணவர் லுங்கியுடன் படுத்து இருந்தார். நான் போய் அவர் அருகில் படுத்ததும், அவர் கண் திறந்து பார்த்தார். அப்படியே என் முலைகளின் மீது கை வைத்து மெதுவாக கசக்க ஆரம்பித்தார்.இங்கே என் கணவரைப் பற்றி கொஞ்சம் சொல்லிவிட வேண்டும். எனது கணவர் பெயர் ரவி. வங்கியில் மேனேஜராக இருப்பவர். வீட்டுக்கு ஒரேப் பிள்ளை. அதுவும் நல்ல பிள்ளை. எந்த வித கெட்ட பழக்கமும் கிடையாது. அடுத்த பெண்ணை ஏறெடுத்து கூட பார்க்க மாட்டார். தினம் தோறும் வீட்டில் பூஜை செய்வார். பெட் ரூமில் இல்லை. பூஜை அறையில்! பெட் ரூமில் வாரத்துக்கு இரண்டு முறை தான் பூஜை! கேட்டால், எதுவுமே அளவோடு இருக்க வேண்டும் என்பார். உதட்டில் கூட முத்தம் இட மாட்டார். கேட்டால், வாயில் கிருமிகள் இருக்கும்..அது அரோக்கியம் அல்ல என்பார்.எனக்கே சில சமயம், ‘இவர் நம்முடைய முலைகளை இன்னும் அழுத்தி கசக்க மாட்டாரா..! ‘இதை’ செய்ய மாட்டாரா.. ‘அதை’ செய்ய மாட்டாரா..!’ என்று தொன்றும். ஆனால் கலியாணம் ஆன சில நாட்களிலேயே, அவரை நன்றாக புரிந்துக்கொண்டேன். ஒரு நாள் அப்படித் தான், அவர் என் மேல் படுத்துக்கொண்டு இயங்கும் போது, நான், “ஸ்ஸ்ஸ்... வேகமா செய்யுங்க.. நிறுத்தாதீங்க..”ன்னு சற்று சத்தமாகவே கத்திவிட்டேன். அவர் உடனே என் வாயைப் பொத்தி, “ஷ்ஷ்ஷ்ஷ்.. என்ன இது இப்படி எல்லாம் பேசுறே..! குடும்ப பெண்கள் இப்படி எல்லாமா பேசறது..!” என்று சொல்ல, எனக்கு யாரோ ஓங்கி அறைந்த மாதிரி போய்விட்டது. ‘நாம கொடுத்து வச்சது அவ்வளவு தான்!’ என்று நினைத்துக்கொண்டு அதோடு அமைதி ஆகியவள் தான் நான். அன்றில் இருந்து இன்று வரை, எல்லா தடவையும் ஒரே மாதிரி தான்.அவர் நடத்தும் பூஜையாவது நீடிக்குமா என்றால், அதுவும் இல்லை. ஐந்து நிமிடத்தில் எல்லாத்தையும் முடித்து விட்டு அப்படியே குறட்டை விட்டு தூங்கி விடுவார். சில நேரம் நான் உச்சம் அடைவேன். பல நேரங்களில் இல்லை! என்னுடைய மெல்லிய தேகத்தால், என்னைப் பூ போல தான் நடத்துவார்.முதலில் மெதுவாக என் மார்பு கலசங்களைப் பிடித்து அழுத்துவார். பின்னர் என் நிப்பில்ஸை சிறிது நேரம் சுப்புவார். அப்புறம் என் தொடைகளை தடவுவார். பின்னர் என் பெண்மையை தடவுவார். பின்னர், என்னை மல்லாக்க போட்டு என் கால்கள் இடையில் இரண்டு நிமிடங்கள் குத்துவார். அவருக்கு சரக்கு வெளியேறியதும், அப்படியே பக்கத்தில் உருண்டு படுத்து தூங்க தொடங்கி விடுவார். உலகம் சுத்துவது நின்றாலும் நிற்கும் ஆனால் என் கணவர், அவரது routineஐ மாற்றவே மாட்டார்.இப்போது விஷயத்துக்கு வருவோம்... மெதுவாக ஜாக்கெட்டுடன் என் பால் குடங்களைப் பிசைந்த என் கணவர், அதன் கொக்கிகளை கழற்றினார். நானும் அவருக்கு உதவி செய்ய, அது உடனே கழன்றது. அவர் அப்படியே எனது பிராவை தூக்கி விட, என் கலசங்கள் விடுப்பட்டன. எனது கலசங்களை மெதுவாக பிடித்து பார்த்தவர், பின்னர் அதனை சப்ப ஆரம்பித்தார். அவரது ஒரு கை அப்படியே கீழே இறங்கி, என் புடவை மற்றும் பாவாடையை மேலே தூக்கிவிட்டு, என் தொடைகளை வருட ஆரம்பித்தது. அன்று மாலையில் அலமேலு-ராஜாராமனின் பஜனையை ஒட்டுக்கேட்டு சூடேறிய எனது உடல், மீண்டும் சூடு ஏற ஆரம்பித்தது. என் நிப்பில்ஸை சூப்பிக்கொண்டு இருந்த என் கணவரின் தலை முடியை கோதிய படியே, அவரது கழுத்தையும் வருடிக்கொடுத்தேன். என் கணவரின் உதடுகள் மற்றும் நாக்கின் வேலையால் எனது நிப்பில்ஸ் அவரது வாய்க்குள்ளே தடித்து கடினமாகின. சுமார் இரண்டு நிமிடங்கள் என் கலசங்களை மாறி மாறி சப்பிய அவர், அடுத்த கட்டதுக்கு தயாரானார். சப்பிக்கொண்டு இருந்த தன் தலையை அவர் எடுக்க முயல, நான் அவரது கழுத்தில் சிறி அழுத்தத்தை கொடுத்து, ‘இன்னும் சப்புங்கள்..’ என்ற என் எண்ணத்தை அவருக்கு தெரிவித்தேன். ஆனால் அவரோ என் கையின் அழுத்ததையும் மீறிக்கொண்டு எழுந்தார். தனது லுங்கியை கழற்றி விட்டு, எனது புடவை மற்றும் பாவாடையை என் இடுப்புக்கு மேலே தூக்கிவிட்டார்.அன்று மாலையில் ராஜாராமன் அலமேலுவிடம் சொன்னது நினைவுக்கு, வர நான், “என்னங்க..இன்னைக்கு வேற ஏதாவது செய்ய டிரைப் பண்ணலாமே..” என்றேன். என் கணவரோ என்னை விசிதிரமாக பார்த்தார். “என்ன நீ இப்படி எல்லாம் பேசற..! குடும்ப பெண்ணு மாதிரியா நடந்துக்கிற..? புருஷனோட சுகத்துக்கு மட்டும் தான் பெண்! பெண்ணோட சுகத்துக்கு புருஷன் இல்லை! அப்படி வேணுமின்னு நினைக்கிறவளுக்களோட பேரு தேவடியா..!” என்றார்.அந்த கணத்தில் என்னுள் ஏதோ ஒன்று செத்து போனது! என் கண்களில் நீர் கோர்த்துக்கொள்ள, நான் ‘ச்சே! நாம என்ன கேட்டுட்டோமின்னு இவர் என்னை வேசியோட ஒப்பிடுறார். என்ன மனுஷன் இவர். இந்த மனுஷனுக்கா நாம் இப்படி முந்தானை விரிச்சோம்!’ என்று நொந்துக்கொண்டேன். அந்த மனுஷனுக்கு முன் அப்படி அம்மணமாக கிடப்பதை நினைக்கும் போதே, வேசி போல எனக்கு தோன்றியது.என் கணவர், என் கால்களை விரித்து விட்டு, அவரது 6” ஆண் உறுப்பை என் பெண்மைக்குள் விட்டார். என்னை யாரோ அலங்கோல படுத்துவது போன்ற ஒரு பிரமை ஏற்பட்டது. நான் பிணம் போல, எந்த ஒரு உணர்ச்சியும் இல்லாமல் கிடக்க, என் கணவர் இயங்கினார். இரண்டு நிமிடங்களில் எல்லாம் முடிந்து விட, அவர் உருண்டார். நான் அவர் செய்த அசிங்கத்தை (அது வரை நான் அப்படி நினைத்தது இல்லை!) கழுவிக்கொள்ள எழுந்து பாத் ரூம் சென்றேன்.திரும்பி வந்து பார்த்த போது என் கணவர் நன்றாக தூங்கிக்கொண்டு இருந்தார். அவருக்கு பக்கத்தில் படுக்கவே பிடிக்கவில்லை. தரை ஒரு போர்வையை எடுத்து போட்டு படுத்துக்கொண்டேன். என் நெஞ்சில் துயரமும் துக்கமும் அடைத்துக்கொள்ள, நான் தூக்கம் வராமல் அழுதுக்கொண்டே இருந்தேன். “ச்சே! என்ன மனுஷன் இவர்? என்ன சொல் சொல்லிவிட்டார்..!” என்று நினைத்து நினைத்து மனம் புழுகினேன். எப்போது தூங்கினேன் என்றே தெரியாது.“ஏய்! எழுதிரு..! நேரம் ஆவறது தெரியலை..” என்று என் கணவர் என்னை எழுப்பினார். என்னால் கண்களையே திறக்க முடியவில்லை. ஒரு வழியாக எழுந்து அறக்க பறக்க காலை வேலைகளை செய்தேன். தனக்கு பிறகு எழுந்து வந்ததிற்காக என் மாமியார் முகத்தை காலையிலேயே கருகரு என்று வைத்துக்கொண்டு இருந்தாள்.கல்லூரிக்கு சென்று என் வண்டியை நிறுத்தினேன். வழக்கமாக நான் பதில் அளிக்கும், ‘குட்மானிங் மேடம்’ க்கு பதில் அளிக்காமல் நான் போய்க்கொண்டு இருந்தேன். தூரத்தில் ராஜாராமனும் அவனது வானர பட்டாளமும் தெரிந்தது.“டேய் மச்சி.. நீ ஒன்னை கவனிச்சையா..” என்று பேச்சை எடுத்த ராஜாராமன், சட்டென்று நிறுத்தினான். அவனது முகத்தில் குழப்பம் தெரிந்தது. மேலே எதுவும் பேசாமல், அவன் என் முகத்தையே பார்த்துக்கொண்டு இருந்தான். நான் மேலே நடந்து சென்றேன். ஆசிரியைகளின் ஓய்வு அறையை அடைந்தேன். அங்கே அலமேலு டீச்சர் இருந்தாள். அவள் என்னைப் பார்த்ததுமே பதறிப்போய், “ஏய்! ராணி! என்னாச்சு உனக்கு..? ஆர் யூ ஓகே? முகம் எல்லாம் சிவந்து வீங்கி போய் இருக்கு. கண்ணும் சிவந்து இருக்கு..! வாட் ஈஸ் த பிராபிளம்..!” என்று கேட்ட படியே என்னை மெதுவாக அணைத்துக்கொண்டாள்.அது வரை யாரிடமும் சொல்லாமல், என் மனதிலேயே அடைத்து வைத்து புழுங்கிக்கொண்டு இருந்த எனக்கு அலமேலுவின் பதற்றமும் அணைப்பும், ஆதரவைத் தர, நான் அவள் தோளில் சாய்ந்துக்கொண்டு “ஓஓஓஓஓஓஓஓ..” என்று அழத்தொடங்கினேன். எதுவும் பேசாமல் என்னை சில நிமிடங்கள் அழ விட்ட அலமேலு, பின்னர், “ஏய் என்னாச்சு..! சொல்லு..” என்று கேட்டாள். நான் ஒரு வழியாக என்னைக் கட்டுப்படுத்திக்கொண்டு, என் கணவரிடம் நான் பேசியதையும், அவர் என்னை எப்படி இழிவு படுத்தினார் என்பதை சொல்லவும், அலமேலு அமைத்தியாக கேட்டுக்கொண்டு இருந்தாள்.பின்னர், “இந்த ஆம்பிளைங்களே இப்படித் தான்! ஒரு பெண்ணோட மனசை ஒரு வார்த்தையில கொன்னுடுவானுங்க..! உங்கிட்ட நான் இது வரைக்கு சொன்னது இல்லை.. ஆனா இப்ப சொல்லறேன். உன் புருஷன் உன்னை வேசின்னு தானே சொன்னான். ஆனா என் புருஷன் இருக்கானே.. ஊர்ல தான் பெரிய மனுஷன்.. ஆனா வீட்டுக்குள்ளே ரொம்ப மோசம். தினமும் குடிச்சு வந்து என்னவெல்லாம் பண்ணுவான்..! அப்பப்பா..” என்ற அலமேலுவின் உடல் அவளையும் அறியாமல் சிலிர்த்துக்கொண்டது.“அந்த குடியை குடிச்சுப்புட்டு.. அந்த நாத்ததோட வந்து என்னை பலாத்காரமே பண்ணுவான்.. கூடவே அடி உதை வேற.. சில சமயம் தன்னோட குடிகார நண்பர்களை கூட்டிக்கிட்டு வந்து, அவங்களை அவன் முன்னாடியே ‘செய்ய’ சொல்லுவான்.. இவனோட நாத்தம் பத்தாதுன்னு.. அந்த பன்னிங்களோட நாத்தமும் வேறு.. போதுமடா சாமின்னு விவாகரத்து வாங்கிட்டேன்..”அலமேலு சொல்ல சொல்ல, நான் அதிர்ச்சியுடன் கேட்டுக்கொண்டு இருந்தேன். வீட்டுக்கு வீடு வாசப்படி என்று இதைத் தான் சொல்லுவார்களோ! அலமேலு வேறு ஏதேதோ சொல்லி என்ன தேற்றவும் கல்லூரி மணி ஒலிக்கவும் சரியாக இருந்தது. “நீ இன்னைக்கு கிளாஸ¤க்கு போக வேணாம்.. இங்கேயே இரு! நான் பிரின்ஸிபலிடம் சொல்லி, உன்னோட கிளாசை எல்லாம் அட்ஜஸ் பண்ண சொல்லறேன்..” என்று விட்டு அலமேலு சென்றுவிட்டாள்.நான் அப்படியே டேபிலில் தலை வைத்து தூங்கி போனேன். யாரோ என்னை எழுப்புவதை உணர்ந்து நான் கண் விழித்து பார்த்தேன். எதிரில் அலமேலுவும், ரோகினியும் இருந்தனர். மதியம் ஆகி விட்டிருந்தது. ரோகினியின் பரிதாப பார்வையில் இருந்து, அலமேலு அவளுக்கும் விஷயத்தை சொல்லி இருப்பாள் என்பதை அறிந்துக்கொண்டேன்.மதிய உணவு உண்டு முடித்தப்பின், ரோகினி ஏதோ ஜோக்குகள் சொல்லி என்னை இயல்பு நிலைக்கு கொண்டு வர முயன்றாள். “ஹேய் ராணி! சரின்னு சொன்னா, நான் என்னோட வீட்டுக்காரனை விட்டுட்டு உன்னோட வந்துடரேன்.. ரெண்டு பேரும் சேர்ந்து இருக்கலாம்.. லெஸ்பியனா..என்ன சொல்லறே..!” என்றாள்.நான் வெட்கப்பட்டு, “ச்சீ! நீ ரொம்ப மோசம்..” என்று நான் சொல்லி சிரிக்க, “ஹ¥ம்.. நீ எங்க ஒத்துக்க போறே.. சரி அந்த ராஜாராம் ஓகேவா..” என்று சொல்லிவிட்டு கடகடவென்று சிரிக்க ஆரம்பித்தாள். அவள் கொஞ்சம் ஓவரா தான் போகிறாள் என்று தெரிந்தாலும் நான் கண்டுக்கொள்ளவில்லை.“யார் அந்த பொறுக்கியா..? அவன் ஆளும்.. பார்வையும்.. பார்க்கிற பார்வையே சரி இல்லை..” என்று விட்டு நான் அலமேலுவைப் பார்த்தேன். அலமேலு டீச்சர், ஒன்றுமே நடக்காததது போல சிரித்துக்கொண்டு இருந்தாள்.“அவன் என்ன எல்லாரையுமா அப்படி பார்க்கிறான்.. உன்னை மட்டும் தான் அப்படி பார்க்கிறான்.. டிக்கி லோனா விளையாட கூப்பிடறான்..” என்று சொன்ன ரோகினி, கலகலவென்று சிரித்தாள்.“ஆமா! அது ஒன்னு தான் அவனுக்கு குறைச்சல்... படிக்கறதை தவிர மத்த எல்லா வேலையும் பண்ணுவான்.. ராஸ்கல்..” என்றேன்.“அவனுக்கு படிப்பு எதுக்கு..? படிச்சுட்டு என்னத்தை கிழிக்க போறான்..? சும்மா பேருக்கு பக்கத்தில போடறதுக்கு ஒரு டிகிரி வேணும் அவனுக்கு. அவ்வளோதான். மத்த படி என்ன குறை..? பணத்து பஞ்சமில்லை.. ஆள் பலமும் உண்டு.. பார்க்க ஸ்மார்டாவும் இருக்கான்.. இங்க எவளாவது இளிச்சுட்டு போனா, போட்டு தாக்குறான்... அவன் என்ன? நானே அவன் இடத்தில இருந்தா அதை தான் செய்வேன்..” என்ற ரோகினி பெருமூச்சு விட்டாள்.“அம்மா தாயே! நீ இங்க ஒரு டீச்சர்ம்மா..! அதுவும் கலியாணம் ஆன டீச்சர்!!” என்று நான் அவளுக்கு நினைவு படுத்த, “ஆமா இல்லே!” என்று தன் கண்களை உருட்டி, அப்போது தான் நினைவுக்கு வந்த மாதிரி நடித்துவிட்டு சிரித்தாள்.சிரித்து முடித்துவிட்டு, என்னிடம் ரகசிய குரலில், “காலைல இருந்து அவன் இங்க தான் சுத்தி சுத்தி வரான்..! என்னென்னு கேட்டா, உங்கிட்டே அவனுக்கு பேசனுமாம்..” என்று ரோகினி வெடிகுண்டை தூக்கிப்போட்டாள்.“ஏன்? எதுக்காம்..” என்று நான் கேட்க, “எனக்கு என்ன தெரியும்? நீ கேளூ..” என்றாள். சற்று நேரத்திற்கெல்லாம் மணி ஒலிக்க, அலமேலுவும் ரோகினியும் வகுப்பறையை நோக்கி சென்றனர்.‘ரோகினி கூறியது உண்மையா? அல்லது சும்மா கிண்டல் அடித்தாளா? என்று நினைத்த படியே நான் வெளியே எட்டிப்பார்த்தேன். அரண்டு போனேன். அவள் கூறியது மாதிரியே வெளியே ஒரு தூணில் சாய்ந்த படி ராஜாராமன் நின்றுக்கொண்டு நகத்தை கடித்துக்கொண்டு இருந்தான். அவனுடன் எப்போதும் சுற்றிக்கொண்டு இருக்கும் அவனது வானர பட்டாளம் மிஸ்ஸிங்! ‘இவன் எதுக்கு நிக்கறான்? என்ன பேசனுமாம்? என்னடா வம்பா போச்சு?’ என்று நினைத்த வேளையில், அவன் மெதுவாக நெருங்கி வந்தான்.அவனது முகத்தை பார்த்தால�